متن خبر تولید ملی :
حمایت از کار و سرمایه ایرانی را نمیتوان و نباید تنها به وجه تولید فروکاست. این سکه روی دیگری نیز دارد که همانا مقوله مصرف و مصرف کننده است. فارغ از سیاستهای حمایتی از تولید کننده داخلی، مانند طرح ممنوعیت تبلیغ کالاهای خارجی مصرف کننده نیز میبایست در مرکز توجهات واقع شود. فرهنگ مصرف کالای ایرانی تنها با ممنوعیت تبلیغ و عرضه کالای خارجی نهادینه نمیشود. کالای ایرانی اگر فاقد چهار ویژگی کیفیت، قیمت، تبلیغ و توزیع مناسب نباشد نمیتواند مصرف کننده را برای مصرف داخلی اقناع نماید. از میان این چهار ویژگی میتوان وجه تبلیغی را از سه وجه دیگر یعنی کیفیت، قیمت و توزیع متمایز نمود. تبلیغات کالا وجه فرهنگی مشوق و اقناع کننده برای مصرف است. تاثیر گذاری تبلیغات کالا به حدی است که حتی میتواند مصرف کننده را به مصرف کالای بیکیفیت و گران نیز مجاب کند. حال آیا با این مقدمه آیا چاره کار را باید در افزایش کمی و کیفی تبلیغات کالای ایرانی جست؟
مصرف، در جوامع معاصر تنها فعالیتی جهت برآوردن نیازهای زیستی و معیشتی نیست. اگر مارکسیسم در عصر صنعتی از خودبیگانگی را در عرصه تولید جستجو میکرد امروزه با تولید و مصرف انبوه فرایند از خودبیگانگی را باید در مصرف بازجست. مصرف میکنم پس هستم شعار انسان مصرف زده امروزی است. مصرف با هویت پیوند خورده است و مصرف کننده با مصرف هویت فردی و طبقاتی خود را بروز میدهد. در چنین وضعیتی هرگونه تغییر و تحول در مصرف میتواند منجر به نوعی بحران هویتی گردد.
اگر هم اکنون ترویج کالای ایرانی گفتمان مطرح در سطح مسئولین نظام است، گفتمان غالب در زمینه اقتصاد و مصرف در میان عموم مردم گفتمان گرانی و لزوم مبارزه با آن است. بدیهی است که مسئولین موظفاند بای نحو کان با پدیده شوم گرانی و گران فروشی مبارزه کنند و همچنین در ترویج نهادینه سازی فرهنگ مصرف کالای داخلی تلاش کنند اما سخن اینجاست که آیا صرف گران نبودن کالا و بالا بردن قدرت خرید و مصرف و صرف مصرف تولید ملی برای یک جامعه اسلامی و انقلابی کافی است؟ آیا جامعه انقلابی و اسلامی یعنی جامعهای که در آن همگان به راحتی کالای خودی میخرند و به راحتی مصرف میکنند؟ اگر بتوانیم در ایجاد چنین بستری موفق شویم تازه جامعهای ساختهایم مصرفی و مصرف زده. درست که مصرف کالای داخلی به تقویت بنیه اقتصادی جامعه منجر میشود و درست که ارزانی و وفور کالا رضایت اجتماعی را به همراه میآورد اما به هر حال برای یک جامعه مصرف زده فرقی نمیکند که کالایی که مصرف میکند خارجی است یا داخلی. اگر با تبلیغات کالای ایرانی هم ولع مصرف، خوره روح و جان مردمی شود ثمری جز از خودبیگانگی و رفاه زدگی نخواهد داشت. زیبنده نظام انقلابی رواج گفتمان ساده زیستی و مبارزه با رفاه طلبی است نه گفتمان غر زدن در باب گرانی کالا. اگر مارکسیسم طبقات فرودست را به انقلاب برعلیه بورژوازی فرا میخواند برای این است که رفاه را از چنگ معدودی سرمایه دار خارج کند و به عموم جامعه ارزانی دارد اما آنچه با رجوع به محتوای فرامین امام حاصل میشود مبارزه با خود مفهوم رفاه طلبی است. آزادی واقعی در مهار کردن نفس اماره است.
در میان شعارهایی که رهبر انقلاب در ابتدای هر سال جهت گفتمان سازی طرح کردهاند شعار دیگری نیز وجود داشت که مستقیم به مفهوم مصرف اشاره داشت. اصلاح الگوی مصرف. اما به نظر میرسد این شعار تنها به مصارفی خاص مانند مصرف حاملهای انرژی و نان و… تقلیل پیدا کرد. اصلاح الگوی مصرف میبایست اصلاح الگوی مبتنی بر رفاه طلبی یا اصلاح الگوی مصرف زده تعبیر میشد. شاید مبارزه با مصرف زدگی خود شعار دیگری است که باید بعدها به انتظارش بنشینیم.
نویسنده : محمد الیاس قنبری
منبع : رجانیوز
یک دیدگاه برای برای “چاه ویل «ولع مصرف» در مسیر تولید ملی”
دیدگاه خود را ارسال کنید
صفحه اصلی سایت تولید ملی | درباره سایت تولید ملی | ثبت محصولات در سایت تولید ملی | تبلیغات در سایت تولید ملی | جستجوی پیشرفته در تولید ملی
واقعاً تاصف باره که نتونیم خودمون رو کنترل کنیم …